Loewe introduceerde in 1926 deze drie-in-een buis, een ontwerp van Manfred von Ardenne. De constructie is uniek omdat de buis niet alleen drie gescheiden elektrodesystemen bevat, maar tevens de bijbehorende weerstanden (4 stuks) en condensatoren (2 stuks) die normaal benodigd zijn voor een 3-buis ontvanger. Alleen de afstemmiddelen bevinden zich niet in de omhulling.
De twee voorversterkers zijn horizontaal boven in de buis gemonteerd, de eindtrap is vlak daaronder vertikaal geplaatst.
Om vervuiling van het vacuum binnen de buis tegen te gaan is elke condensator en elke weerstand apart ingesloten door een eigen glazen buisje. Het volledige stelsel van electrodes en componenten wordt ondersteund door een ingewikkeld bouwsel van glazen staafjes en metalen draden. De originele Loewe meervoudige buizen zijn ware meesterwerkjes van glastechniek, maar zijn bijzonder bewerkelijk om te produceren. Bij latere versies werd dan ook gebruik gemaakt van mica steunen, waarbij de glazen buis aluminium geverfd werd teneinde de minder elegante inwendige structuur te verhullen.

Het complete systeem vormt een 3-traps RC gekoppelde l.f. versterker, met een versterkingsfactor van 3000. Loewe ontwierp hiervoor een speciale 6-pens bajonet type 3NF.

Deze buis heeft het opschrift "British made". Loewe fabriceerde in het jaar 1926 in het Verenigd Koninkrijk radiobuizen onder de merknaam Loewe Audion. De fabrikant was de Audion Radio Co.

Varianten zijn de Bat. (125 mA), Net. (125 mA), W (1A), K (1,2A) en de L (1,2A AC). De K, L en W versie heeft 2 indirect verhitte systemen terwijl de kathode van de eindtrap direct wordt verhit. Met de L versie kan ook op de korte golf worden ontvangen.

De omhulling heeft een diameter van 44 mm. De lengte exclusief de pennen is 158 mm. In 1929 kostte de buis RM 25,25 in Duitsland en £ 2 3s 6d in UK.